Gepubliceerd door: Biblical Geographical Research Group
In een recent onderzoek van de Biblical Geographical Research Group zijn meerdere Maronitische families uit Byblos (het oude Gebal) en omliggende gebieden van de Libanese bergen bestudeerd en geïnterviewd. Deze families praktiseren al generaties lang strikte endogamie binnen hun gemeenschap. De genetische resultaten wijzen op uitzonderlijk sterke banden met Joodse populaties uit Marokko, Irak, Iran, Syrië en Libanon, en werpen nieuw licht op een vergeten Bijbels en voorouderlijk erfgoed onder deze christelijke Levantijnen.
Onderzoekers interpreteren deze resultaten als dominant bewijs van directe Israëlitische genetische erfenis bij bepaalde Maronitische families, sterker dan enige Fenicische of generieke Levantijnse classificatie.
Dit onderzoek biedt enkele aannemelijke historische scenario's:
In 722 v.Chr. werden de noordelijke stammen van Israël door Assyrië in ballingschap gevoerd. Historische en rabbijnse bronnen suggereren echter dat niet alle Israëlieten zijn gedeporteerd. Sommigen bleven in het noorden, zoals rond Byblos en de Libanese bergen, en bekeerden zich mogelijk later tot het christendom.
Er zijn goed gedocumenteerde Joodse gemeenschappen in Damascus en Aleppo. Tijdens periodes van vervolging of economische migratie verhuisden sommige Joodse families naar de Libanese kust en het binnenland, waar zij integreerden in christelijke, voornamelijk Maronitische gemeenschappen.
Sommige Israëlitische families zijn mogelijk nooit vertrokken. Doorheen de eeuwen pasten zij zich religieus en cultureel aan en namen het christendom aan, terwijl zij genetisch continuïteit behielden. Deze hypothese wordt ondersteund door genetische clustering die uniek is voor Maronieten.
"De genetische zuiverheid die in deze families wordt waargenomen, is het resultaat van eeuwenlange endogamie binnen geïsoleerde Maronitische dorpen in de Libanese bergen."
Deze vorm van genetische instandhouding is zeldzaam in het Midden-Oosten, waar de meeste bevolkingen aanzienlijke menging hebben ondergaan.
De bevindingen suggereren dat Israëlitische afkomst onder Maronieten wellicht vaker voorkomt dan gedacht. Enkel bij families die generaties lang binnen hun eigen kring trouwden, is dit nog zichtbaar. Het onderzoek biedt een uniek inkijkje in wat ooit een breder gedeelde voorouderlijke connectie kon zijn.
"Dit gaat niet om trots of politiek; het gaat om historische waarheid. Terwijl Maronieten vaak worden omschreven als Feniciërs of Arameeërs, toont dit onderzoek een andere lijn in ons erfgoed: een levende Israëlitische oorsprong."
Dit onderzoek biedt een zeldzaam genetisch en historisch inzicht in de oude Israëlitische erfenis, bewaard binnen specifieke Maronitische families. Het vraagt om een bredere herziening van de Maronitische oorsprong op basis van empirisch bewijs uit DNA en de Bijbel.